نمر باقر النمر، استقامت را از که آموخته بود؟

شراب عشق را چگونه نوشیده بود؟

مگر نه این است که:

سوره‏ هاى کتاب شهادت، تفسیر آیه‏ هاى خداست.

فاتحه الکتاب آن، شهادت حضرت سید الشهدا علیه السلام است؛

که با نام خدا شروع و با صبر خدا خاتمه یافته است.

قرآن با نام خدا آغاز و با نام مردم پایان یافته؛

اما تفسیر کتاب خدا در کربلا با نام خدا شروع

و با نام حسین پایان نیافته که آغاز شده است.

شهادت حسین علیه السلام مانند قرآن لایه‏ هاى نو ظهورى دارد

که هر روز و هر لحظه گویاى گوشه‏ اى از نیاز انسان

و میدان نمایش دریایى از عظمت و کمال اوست.

پس ما به عاشورا زنده‏ایم؛ نه عاشورا به ما،

در هواى عاشورا نفس نزیم مرده‏ایم و از عاشورا قوّت نگیریم جان باخته‏ ایم.

زمستان امسال کعبه از گرمی خون بزرگ مردی شهید

رنگ و بوی بهار را گرفت؛

مسجد الحرام این روزها ، مسجد الحرام قبل نیست؛

کعبه ؛ کعبه دیروز نیست؛

انگار صفا و مروه نیز دل و دماغی ندارند؛

هروله اش صفایی ندارد، و در کنار مروه اش تقصیر تفسیر نمی شود؛

زمستان امسال مدینه نیز حال و هوای ربیع ندارد؛

امسال از خون شیخ شهید، باقر النمر ؛

که حلقوم عدالت خواهش

بر دار روزه سکوت گرفت؛

عزا گرفته ، و اندوه شهادت مظلومانه اش ظهور حضرت

صاحب را آرزو می کند....

مفتی های عربستان، برای بقای حکومت آل سعود

از قیامت خود هم نردبان می سازند؛

در برابر قتل و شهادت شیخ باقر النمر بر طبل رسوایی خود

می کوبد؛.

اما دیر نیست، سرانجام

دست انتقام خدا روزی از آستین غیب بیرون آمده

رسوایشان خواهد کرد. 

انهم یرونه بعیدا و نراه قریب